S. P. Rockwell (1886-1940) źródło
W 1914 r. dwóch niespokrewnionych ze sobą mieszkańców stanu Connecticut - Stanley Prichard Rockwell (1886-1940) i Hugh M. Rockwell (1890-1957) - opatentowało wspólnie metodę statycznego pomiaru twardości metali z zastosowaniem twardościomierza własnego pomysłu (US Patent Nr 1294171). Była to druga chronologicznie metoda statyczna po metodzie Brinella z początku XX w. W latach 1914-1924 Stanley P. Rockwell opatentował kilka ulepszonych wersji twardościomierza.
W 1920 r. Charles H. Wilson z firmy WILSON-MAEULEN Co. rozpoczął w porozumieniu z S. P. Rockwellem seryjną produkcję markowych twardościomierzy Rockwella. Pierwotnie były one nazywane dilatometrami (ang. l. poj. "dilatometer"), a od 1922 r. testerami Rockwella (ang. l. poj. "Rockwell tester"). Pierwotne twardościomierze były produkowane pod obciążenie całkowite 100 kG i kulkę fi 1/16 cala (dzisiejsza skala HRB), lecz w roku 1924 Wilson wprowadził także wgłębnik stożkowy diamentowy
Twardościomierz z ok. 1925 r.
źródło
120 stopni oraz obciążenie całkowite 150 kG, tworząc w ten sposób dzisiejsza skalę HRC. Patent Wilsona został zatwierdzony w 1930 r, natomiast w 1932 r. stworzył on jeszcze tzw skale Super-Rockwella dla cienkich materiałów. W 1940 r. metoda Rockwella została po raz pierwszy znormalizowana w normach ASTM E18.32T oraz BS #891:1940.
W 1998 r. firma WILSON INSTRUMENTS została zakupiona przez INSTRON Corp. (ITW) i od tej pory markowe twardościomierze Rockwella są produkowane przez INSTRON pod zastrzeżonym znakiem towarowym "WILSON". Twardościomierze Rockwella, mające powszechne zastosowanie w przemyśle produkuje wiele firm na świecie. W Polsce były one wytwarzane przez Stołeczne Zakłady Budowy Maszyn, potem przez Kabid-Press, a w końcu przez Press (który do tej pory prowadzi ich serwis, a czasem także buduje je na zamówienie).
Standardowe twardościomierze Rockwella mają konstrukcję stacjonarną i kleszczową (kabłąkową, ramową). Oznacza to, że próbka do badań musi się zmieścić pomiędzy wgłębnikiem, a stolikiem. Firma MATBOR Sp. z o.o. posiada w swojej ofercie stacjonarne twardościomierze Rockwella - zegarowe i cyfrowe, ręczne i automatyczne.
Poza rozwiązaniami stacjonarnymi różne firmy opracowały także przenośne twardościomierze Rockwella lub Para-Rockwella. Jedną z metod jest opracowana w Chinach w l. 90-tych XX w. metoda zadawania nacisku ręcznie dokręcaną śrubą. Poza ta innowacją chińskie przenośne twardościomierze Rockwella nie wykraczają poza ramy standardu. Firma MATBOR Sp. z o.o. posiada w swojej ofercie przenośne twardościomierze Rockwella - zegarowe i cyfrowe, kabłąkowe i magnetyczne (wymagające jedynie jednostronnego dostępu).
Na początku lat 50-tych XX w. jedna z amerykańskich firma opracowała przenośny twardościomierz oparty częściowo na metodzie Rockwella. W tym twardościomierzu głowica zawierająca standardowy wgłębnik diamentowy Rockwella jest wciskana w materiał przez naciśniecie dłonią, lecz obciążenie całkowite jest niestandardowe, tzn w zależności od producenta waha się między 5, a 6.5 kG. W związku b. niskim obciążeniem możliwy jest pomiar materiałów bardzo cienkich. Na rynku dostępne są rożne typy twardościomierzy tej specyficznej metody - np. Computest (Ernst), Equotest (Proceq), Metaltest (Affri), Instrumatic, Rangemaster (Innovatest), Rockmate (oryginal Newage) itp. W razie zainteresowania firma MATBOR Sp. z o.o. może pośredniczyć w zakupie tego typu twardościomierzy.
Na temat historii twardościomierzy Rockwella zobacz: The History of. Mechanical Testing. Rockwell Hardness Testing. Stanley P. Rockwell, Charles H. Wilson, and the Wilson Instruments Co.