Pomiar twardości blach stalowych w kręgach stanowi duży problem dla tych, którzy znają ze szkoły lub z doświadczenia zawodowego tylko stacjonarne twardościomierze Rockwella, Brinella i Vickersa, ewentualnie przenośne twardościomierze Leeba (metody odbicia sprężystego). W przypadku twardościomierzy stacjonarnych pomiar blachy w kręgu jest niemożliwy - trzeba wycinać próbki i zanosić je w miejsce, gdzie zainstalowany jest twardościomierz. Jest to kłopotliwe i czasochłonne. Jeśli zaś zakupimy podręczny twardościomierz Leeba (ten z wyświetlaczem cyfrowym i głowicą uderzeniową/ bijakiem na kablu), to pomiar w ogóle nie wyjdzie, albo daleko mu będzie do wiarygodności i powtarzalności. Powód jest prosty: blachy są zbyt cienkie (głowica uderzeniowa D nominalnie od 3 mm, głowica uderzeniowa typu C nominalnie od 1 mm) i nie są nawinięte ściśle, tak aby stworzyć jednolity element. Najmniejsze przerwy powietrzne miedzy zwojami blachy, powodują drgania materiału - a tego twardościomierz Leeba nie znosi. Również przenośne twardościomierze metody UCI (zwane czasem nieściśle ultradźwiękowymi) - mogą dokonywać pomiaru twardości blach cieńszych niż 2-3 mm niewiarygodnie. Reasumując - aktualnie nie są znane twardościomierze przenośne elektroniczne (z odczytem cyfrowym), które mogłyby mierzyć wiarygodnie twardość blach stalowych o grubości poniżej 3 mm. A te, które mogą to robić, wymagają stabilnego (anty-drganiowego) podparcia dla blachy.
Najlepszym rozwiązaniem dla pomiaru twardości blach w kręgach jest przenośny kabłąkowy twardościomierz Rockwella, o konstrukcji podobnej do mikrometru zewnętrznego (znormalizowany przez ASTM E110. Firma MATBOR posiada w sprzedaży kilka modeli tego twardościomierza, z których najwłaściwszym jest model PHR-1 o przestrzeni roboczej 25 x 25 mm. Mając do dyspozycji ten przyrząd podchodzimy do kręgu blachy, odginamy róg obcęgami, nakładamy twardościomierz na blachę, dokręcamy wgłębnik pokrętłem i postępując zgodnie z instrukcją obsługi odczytujemy wynik w skali HRB (Rockwell B; kulka fi 1/16'' pod obciążeniem wstępnym 10 kG i całkowitym 100 kg). W tej skali możemy mierzyć blachy o grubości od 0.9 mm (dla twardości 100 HRB) wzwyż. Pomiar jest wiarygodny i powtarzalny. Po początkowym wprawieniu się w obsłudze tego analogowego przyrządu - możemy dokonać każdego pomiaru w czasie ok. 15 sekund. Nie ma lepszej i dokładniejszej metody, jeśli nie chce się wycinać próbek. W przypadku, gdy blacha jest cieńsza niż 0.9 mm, możemy użyć przenośnego kabłąkowego twardościomierza Rockwella powierzchniowego (Superficial Rockwell) model PHR-1S. Można nim mierzyć twardość blach o grubości od 0.1 mm (dla twardości 95 HR15N lub HR15T).
Oprócz przenośnych kabłąkowych twardościomierzy Rockwella, posiadamy w ofercie przenośne kabłąkowe twardościomierze Brinella & Rockwella (uniwersalne).
Do pomiaru twardości blachy stalowej możemy używać także bardziej poręcznych szczypiec Webstera. Twardościomierz Webstera wygląda i działa jak kombinerki. Jest zaopatrzony we wskaźnik zegarowy do odczytu HW (twardości Webstera). Podstawowy model (typ) szczypiec Webstera, czyli B (inne oznaczenie W-20), służy do badania twardości stopów aluminiowych, ale istnieje też model W-B92 (w naszej ofercie), którym można mierzyć blachy stalowe. Konwersja z HW na HRB (Rockwell B) lub HB (Brinell) wg instrukcji obsługi. Szczypcami Webstera B92 można mierzyć blachy stalowe o grubości 0.4-6 mm. Pomiar jest mniej dokładny niż w metodzie Rockwella ze względu na różnicę gęstości obydwu skal. Skala Webstera (HW) ma zakres 0-20 i działkę 1, a skala Rockwella (HR...) zakres 0-100 i działkę 1, 0.5 lub 0.1.
Wszystkie modele/ typy/ odmiany twardościomierzy Webstera można nabyć w MATBOR Sp. z o.o.
Oprac.: R. Garbiec