Twardość nie jest wielkością fizyczną w układzie SI lecz pojęciem względnym, definiowanym w zależności od użytej metody. W przybliżeniu możemy powiedzieć ogólnie, że twardość ciała stałego to jego punktowa odporność na odkształcenie (ugięcie, wgniecenie, zarysowanie, pękniecie).
W zależności od rozmiarów próbek lub wgłębników lub ze względu na wartości użytych sił, twardości możemy podzielić na:
- Makrotwardość
- Mikrotwardość
- Nanotwardość
Najdawniejszą, wymyśloną przez człowieka metodą pomiaru (badania) twardości materiałów, jest metoda Fryderyka Mohsa, odnosząca się do minerałów i polegająca na zarysowywaniu miększego materiału przez twardszy.
Mierzona jest twardość rozmaitych materiałów/ substancji, a są nimi przykładowo:
- Woda
- Szminka, wosk
- Glina, plastelina, wilgotne odlewnicze masy formierskie i substancje im podobne
- Tabletki farmaceutyczne, czyli sprasowany proszek
- Metale (m.in. metody Brinella, Rockwella, Vickersa, Knoopa, Leeba, UCI, skleroskopu Shore'a, Webstera, Barcola)
- Ceramika (metoda Vickersa)
- Węgliki spiekane (metoda Vickersa, metoda Rcokwella w skali A - HRA)
- Drewno (mi. in. metody Brinella, Janki, Bugsena, durometru Shore'a w skali D)
- Elastomery (np. guma) (m.in. metody durometru Shore'a, IRHD)
- Plastomery (plastiki) (m.in. metoda durometru Shore'a, metoda Rockwella w skalach M i R - HRM, HRR, metoda Brinella)
- Laminaty i kompozyty (metoda Barcola)
- Beton, zaprawa, cegła sucha (metoda sklerometru Schmidta)
R. Garbiec
MATBOR Sp. z o.o.
